SUSUYORDUM

İrfan Temel,2010'da yayımladığı ilk şiir kitabı “Karalamaca Yazgılar”dan sonra LÎS Yayınları'ndan çıkan ikinci şiir kitabı “Susuyordum”da, sözün anayurdu olan “susmanın” peşine düşmüş.

“…saatlerce otururduk suskumuzda” “…onlar gibi susmayı öğreniyordum sen konuşunca”
“…susuyordum nicedir başladım anlatmaya/suskunluğumu şimdilik kaldırdım raflara.”

Dizelerini suskunluğun mekanı olan gözlere döndürüyor.

“bak işte gözlerin çağırıyor yine / giriyorum yüreğimdeki yorgunluklarla /yürüyorum göz pınarlarına / bir buğunu aralıyorum gözbebeğinden / koyu çaylar demler misin yaralarıma…”

“bir tebessümü dudaklarından alıp/ gözlerimde yeniden yaratmalıyım”

Bazı dizeler hüzne ve acıya uğruyor…

“Yepyeni bir hüzün koymalıyım sol yanıma”
“sözüm birilerinde derin bir yara/ birilerinde derman olacak bir merhem olmalı”

Aynı zamanda şair dizelerinde umudun nabzını her dem ölçmeyi ihmal etmiyor.

“dalgalanır umudumuz /her şafak gözlerimizde”
“bahar düştü işte yollara/ düşlerini bileyerek / hazırlan şimdi kavgaya”

Son söz şu oluyor: “Herneyse / konuştukça susasım/sustukça konuşasım geliyor…”